Znajdujący się na razie na etapie opiniowania projekt rozporządzenia wprowadza współczynniki różnicujące stawki w zależności od lokalizacji drzewa lub krzewu. Stawka opłaty, określana - tak jak dotychczas - na podstawie rodzaju drzewa i grubości pnia, będzie jeszcze przemnażana przez odpowiedni współczynnik, dając ostateczną opłatę:
- 1,3 - tereny uzdrowisk, obszar ochrony uzdrowiskowej, teren nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków i pas drogowy dróg publicznych
- 1,0 - tereny zieleni
- 0,7 - pozostałe tereny miast
- 0,4 - pozostałe tereny wsi
Jak tłumaczą autorzy rozporządzenia w uzasadnieniu projektu, "lokalizacja ma wpływ na ocenę wartości drzewa lub krzewu w jego otoczeniu, a także pozwala na określenie ich wpływu na wartość terenu, na którym rosną". Kluczową kwestią w ustalaniu wartości ścinanego drzewa ma bowiem koszt jego odtworzenia.
Najwyższą wartość drzew w przypadku uzdrowisk i otoczenia zabytków uzasadniono tym, że w takich miejscach "podstawowe znaczenie mają wartości estetyczne i ekologiczne. Z kolei pas drogowy to "miejsce koncentracji uciążliwości urbanizacyjnych, gdzie odtworzenie drzew stwarza trudności i potrzebę większych nakładów finansowych".
Maksymalne stawki za wycięcie drzewa w zależności od obwodu pnia - mierzonej na wysokości 1,3 m od ziemi - wynoszą teraz od prawie 85 zł (do 25 cm) za każdy centymetr obwodu do 342 zł (powyżej 5 m). Tak jak dotychczas, gatunki drzew są podzielone na cztery grupy - dla każdej ustalono inną stawkę opłaty za wycinkę.
Biorąc pod uwagę nie tylko gatunek drzewa, ale także czynnik lokalizacyjny, opłaty za wycięcie drzew będą jeszcze bardziej zróżnicowane niż dotychczas. Na przykład ścięcie rosnącej na wsi topoli o trzymetrowym obwodzie pnia będzie kosztować 3115 zł, ale w przypadku rosnącej na terenie uzdrowiska jodły koreańskiej o takim samym pniu opłata wyniesie 151 260 zł. Dla drzew o metrowym obwodzie pnia będzie to odpowiednio 1706 zł i 58 947 zł.
