Krzewy świdośliwy, sięgające od 1,5 do 3–4 m wysokości, wzniesione, kolumnowe, często z kilkupniowymi koronami, bardzo okazałe i rozłożyste, w warunkach naturalnych rosną w formie luźnych kolonii, a także kęp. Ich szara/brązowa kora, z początku gładka, z czasem staje się nierówna i pęka. Roślinę tę charakteryzują cienkie liście proste, od lancetowatych do eliptycznych lub owalnych.
Okresowo świdośliwa tworzy kwiatostany, złożone z 1–20 białych kwiatów, które pojawiają się wczesną wiosną. Latem możemy cieszyć się jej słodkimi owocami –granatowo-czarnymi z szarym nalotem o średnicy 5–15 mm. Przypominają one małe „jabłuszka”, podobne do aronii.
Jeżeli chcielibyśmy, aby krzewy świdośliwy przyjęły się i na dobre zadomowiły w naszym gospodarstwie czy na plantacji, powinniśmy pamiętać o kilku kwestiach. Owoce kanadyjskich prerii nie lubią bardzo suchych i podmokłych stanowisk. Z kolei nie przeszkadzają im niskie temperatury ujemne, wytrzymują do –60 st. C.! Krzewy Saskatoon Berry są długowieczne. Na plantacjach towarowych uprawiane są 30 lat i więcej. Należy pamiętać o tym, że zaczynają owocować dopiero w 3–4 roku od posadzenia.
Rozróżnia się kilka gatunków świdośliwy oraz wiele ich odmian. Do gatunku Amelanchier alnifolia (Nutt.) należą takie odmiany, jak: JB 30 (Jarvis Blushke, jedna z najnowszych odmian), Honeywood (bardzo plenna), Northline (rodząca najsmaczniejsze owoce!), Smoky, Thiessen czy Martin, które przeznacza się do konsumpcji oraz przetwórstwa. Z kolei odmiany należące do gatunku A. grandiflora pięknie zdobią otoczenie, gdyż występują w formie drzewiastej.
Podczas tegorocznej edycji Targów Sadownictwa i Warzywnictwa wykłady o uprawie świdośliwy cieszyły się ogromnym zainteresowaniem wśród zwiedzających. Być może to zwiastun, że niebawem coraz częściej będzie można je spotkać w polskich gospodarstwach, na plantacjach oraz w przetwórniach.
Więcej o świdośliwie niebawem na łamach „Warzyw i Owoców Miękkich”.
red. kk, fot. K. Pruski
