Najbardziej skuteczne w zapylaniu borówki, ze względu na przystosowanie kwiatów mają trzmiele. Budowa kwiatów umożliwia trzmielom zapylanie wibracyjne. Pszczoły miodne takich warunków nie mają. Nie dochodzi wtedy do sprawnego osypywania się pyłku z mikroporów w pylnikach na ciało tego owada.
Do powyższych wniosków doszli naukowcy z Uniwersytetu w Oregonie (Stany Zjednoczone). Jednak pszczoły nie są na straconej pozycji.
Jak twierdzi ekolog dr George Hoffman (z wyżej wymienionej jednostki naukowej), plantatorzy borówki wysokiej wprowadzają na swoje uprawy rodziny pszczele, a zabieg ten skutkuje zwyżką plonu, co potwierdzają producenci.
Do tej pory uważano, że do zapylenia dochodzi w sytuacji, gdy pszczoła wsuwa głowę do kwiatu: ma w ten sposób kontakt ze znamieniem słupka, na który przyczepiają się ziarna pyłku. Badania wykazały jednak, że na ciele pszczoły wiele ziaren pyłku borówki znajduje się szczególnie na stopach i pazurkach. Według badacza do kontaktu tych elementów odnóża pszczoły ze znamieniem słupka dochodziło w 67% odwiedzin kwiatów przez owada. Odkrycie tego „mechanizmu” odwiedzin kwiatów wyjaśnia wysoką skuteczność pszczoły w zapylaniu borówki.
Maciej Kania
Źródło: Science News
