Właściwe stanowisko
Porzeczki wymagają gleb żyznych i przewiewnych, o odczynie lekko kwaśnym (pH 6,2-6,7). Dobre są lessy, nie nadają się natomiast gleby ciężkie i lekkie. Plantacje powinno się zakładać na glebach od I do IV klasy bonitacyjnej, najlepiej na terenie równinnym. Ułatwi to wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych, zbiór i pozwoli uniknąć tworzenia się zastoisk mrozowych. Poziom wód gruntowych nie powinien być wyższy niż 50-60 cm. Próbki gleby należy też przebadać pod kątem zawartości w nich drutowców, pędraków i opuchlaków.
Najlepsze przedplony
O przedplonie warto pomyśleć już na wiosnę. Poleca się wysiew mieszanek roślin strączkowych (ok. 150-200 kg/ha) z dodatkiem zbóż (np. łubin, peluszka, wyka, bób + facelia, słonecznik, kukurydza). Taka mieszanka wytworzy dużą masę zieloną, oczyści glebę z chwastów i stanie się także źródłem próchnicy. Ponadto poprawi strukturę gleby. Przedplon należy przyorać w pełni kwitnienia. Ze względu na możliwość wystąpienia opuchlaków nie zaleca się zakładania plantacji po lucernie i koniczynie.
Innym gatunkiem polecanym na przedplon jest gorczyca (30 kg/ha). Jej dużą zaletą jest niski koszt zakupu nasion. Gorczycę trzeba wysiać wczesną wiosną i równocześnie dostarczyć 100 kg mocznika lub po wschodach zastosować saletrę amonową (100 kg/ha). Gdy roślina zakwitnie w końcu czerwca należy ją rozdrobnić i płytko przyorać, a następnie wysiać ponownie i dostarczyć nawozy. Drugi pokos ma miejsce jesienią, we wrześniu lub październiku. Takie działanie pozwala wprowadzić do gleby duże ilości materii organicznej. Ogranicza też występowanie nicieni, mysz i nornic.
Sadzenie porzeczki
Porzeczki najlepiej posadzić jesienią, a to z tego powodu, że wiosną bardzo szybko rozpoczynają one wegetację. Posadzone jesienią zdążą się ukorzenić, a że jest to gatunek przystosowany do naszego klimatu nie będzie miał problemów z przetrwaniem zimy. Wszak wielkie plantacje tego gatunku zakładane są na płn-wsch Polski, który do najcieplejszych regionów naszego kraju nie należy. Poza tym sadząc wiosną możemy uszkodzić nabrzmiałe pąki kwiatowe.
Krzewy na plantacjach towarowych sadzimy w dużej rozstawie między rzędami (3,5-4,0 m) z myślą o mechanicznym zbiorze kombajnowym. W rzędzie odległości są zdecydowanie mniejsze i powinny wynosić 0,5-0,6 m. Daje to obsadę na ha w wysokości ok. 5 tys. krzewów.
Sadzonki umieszczamy o 5-6 cm głębiej niż rosły w szkółce celem zwiększenia powierzchni, z której mogą wyrastać korzenie. Po posadzeniu nowoposadzone rośliny przycinamy zostawiając 1-3 pąków nad ziemią.
Dobór odmian
Decydując się na konkretną odmianę warto zwrócić uwagę na jej odporność na poszczególne patogeny i szkodniki. Wybrać trzeba rośliny, które będą się nadawały do zbioru kombajnowego i będą przy tym plenne, a owoce będą spełniały wymagania przemysłu przetwórczego.
Zaleca się zakładanie plantacji z kwalifikowanego materiału szkółkarskiego, który daje gwarancję zdrowotności oraz czystości odmianowej. Obecnie do Krajowego Rejestru Roślin Uprawnych wpisanych jest 14 odmian porzeczki czarnej, 8 porzeczki czerwonej oraz 1 odmiana porzeczki białej. Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach do integrowanej produkcji poleca następujące odmiany porzeczki czarnej – ‘Tisel‘, ‘Ruben‘, ‘Ores‘, ‘Tiben‘ oraz nowe – ‘Tihope‘ i ‘Polares‘.
- ‘Tihope‘ – odmiana średniowczesna, charakteryzuje się wysoką polową odpornością na patogeny; silnie rośnie, ma luźny pokrój, plon jest wyoski, a owoce duże
- ‘Polares‘ – odmiana późna, pierwsza odmiana z genetyczną odpornością na wielkopąkowca porzeczkowego, mało podatna na mączniaka; krzewy rosną jednak słabo, więc wymagają żyznych gleb
