Jego formą przetrwalnikową są zarodniki, które łatwo się rozprzestrzeniają w wilgotnej glebie. Infekcja korzeni odbywa się przez włośniki lub rany. Patogen atakuje części podziemne, doprowadzając do zamierania włośników i powstawania narośli. Na nadziemnych częściach porażonych roślin skutkuje to zahamowaniem wzrostu, więdnięciem, chlorozą i ich zamieraniem.
Bardzo ważną rolę w zapobieganiu chorobie odgrywa produkcja rozsady na podłożu wolnym od zarodników, a w przypadku roślin wysiewanych wprost na pole – to, by pole to było wolne od patogenu. Rozprzestrzenianie się Plasmodiophora brassicae zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest wzrastająca uprawa w monokulturze bez wymaganego płodozmianu, co doprowadza do wzrostu potencjału inokulacyjnego patogenu. Kolejnym jest długa żywotność sprawcy, który pozostaje aktywny nawet do 8 lat. Duże znaczenie ma także przemieszczanie się zarodników na znaczne głębokości podłoża. Nasileniu choroby sprzyjają przede wszystkim temperatura gleby, jej zakwaszenie, a także wilgotność. Optymalna temperatura, w której zarodniki mogą kiełkować to 22–25oC. Poniżej 15oC zarodniki nie kiełkują lub infekcja korzeni zachodzi bardzo powoli. Niezwykle ważnym czynnikiem jest także odczyn podłoża, ponieważ optymalne pH dla rozwoju Plasmodiophora brassicae to 5,3–5,7.
Do zwalczania kiły kapusty na plantacjach kapusty białej i kapusty pekińskiej zaleca się preparaty fungicydowe, których substancją czynną jest fluazynam, to m. in. Alta 500 SC , Altima 500 SC, oraz Winby. Należy opryskiwać pole przed posadzeniem rozsady (max. dawka dla jednorazowego zastosowania to 2 l/ha), przy zalecanej ilości wody 200–600 l/ha, a następnie wymieszać wierzchnią warstwę do głębokości 10 cm.
Przy podlewaniu po posadzeniu rozsady na miejsce stałe zaleca się stężenie 0,05% (50 ml środka w 100 l wody), przy zalecanej ilości cieczy użytkowej 100 ml pod każdą roślinę.
eg
