Pędraki to larwy chrząszczy z rodziny żukowatych (Scarabeidae). Larwy (pędraki) najważniejszych gatunków są do siebie podobne. Różnią się tylko rozmiarami ciała (pędraki ostatniego stadium, w zależności od gatunku, osiągają wielkość od 20 do 50 mm). Są łukowato wygięte, białe, ze zgrubiałym niebieskosinym końcem i trzema parami odnóży oraz małą, brązową głową. Chrząszcze po zimowaniu wychodzą masowo, tworząc tzw. „rójki”. Chrabąszcze od końca kwietnia do końca maja, a guniak i ogrodnica w czerwcu i lipcu. Samice składają jaja w glebę. Po 3–6 tygodniach wylęgają się pędraki, które najpierw żerują gromadnie, a potem się rozchodzą. Pędraki żerują na głębokości do 25 cm. Larwy po osiągnięciu ostatniego stadium, na przełomie lata i jesieni, schodzą na głębokość 30–40 cm, gdzie następuje ich przepoczwarczenie. Pędraki wygryzają w korzeniach rany, przez które wnikają bakterie i grzyby chorobotwórcze, powodujące gnicie... Więcej w najnowszym numerze WiOM 10/2015, s. 52-53. dr Maria Rogowska
