Do rozpoczęcia sezonu paprykowego zostało jeszcze kilka miesięcy, jednak teraz warto wprowadzić działania, które mogą zapobiec pojawieniu się groźnych chorób pochodzenia glebowego.
Patogeny w glebie
Więdniecie roślin jest objawem o małej specyfice. Wskazuje na zaburzenia w gospodarce wodnej rośliny. Ich przyczyną może być utrudnione pobieranie wody z gleby, utrudniony jej transport do liści, lub zaburzenia w przebiegu transpiracji. Więdnięcie może być następstwem oddziaływania patogenów, szkodników lub czynników środowiskowych.
Choroby papryki w uprawach pod osłonami, których objawem jest więdnięcie, mogą być powodowane przez wielu sprawców np.: Fusarium oxysporym, Verticilium dahliae. Z powodu zbliżonych, na pierwszy rzut oka, objawów trudno jednoznacznie określić gatunek patogena. Te zasiedlające glebę mają wiele wspólnych cech:
- zasiedlają glebę w sposób mniej lub bardziej trwały (formy przetrwalnikowe, resztki roślin, obornik); bytują do głębokości nawet 1 m;
- atakują wiele gatunków roślin uprawnych i chwastów, przenoszą się z nasionami (sprzyja im brak płodozmianu i wieloletnia uprawa jednego gatunku);
- preferują gleby: mineralne, lekkie; o niskim odczynie (pH); o niskiej zawartości wapnia; nadmiernie nawożone azotem;
- doskonale czują się w warunkach niższej temperatury podłoża i powietrza;
- sprzyja im nawadnianie i fertygacja.
Zgorzele podstawy łodygi
Szczególnie dużo objawów zgorzeli podstawy łodygi papryki obserwowano w 2017 r. w paprykowym zagłębiu koło Radomia. Na łodydze może występować, co najmniej kilka patogenów, dających zbliżone do siebie objawy. Do głównych możemy zaliczyć grzyby: Didymella lycopersici (zgorzel podstawy łodygi i brunatnej zgnilizny owoców pomidora), Fusarium oxysporum f. sp. radicis-lycopersici i Fusarium solani (fuzarioza zgorzelowa), Rhizoctonia solani (rizoktonioza), Sclerotinia sclerotiorum (zgnilizna twardzikowa) oraz organizm grzybopodobny Phytophthora spp. (zgnilizna podstawy pędów).
Wspólną cechą chorób papryki powodowanych przez patogeny glebowe jest to, że skuteczne ich zwalczanie, gdy widoczne są objawy, jest praktycznie niemożliwe.
Nicienie
Sprawiają coraz większe problemy na plantacjach papryki uprawianej w gruncie pod osłonami. Producenci często nie są świadomi ich obecności. Pod osłonami w warunkach fertygacji stosunkowo rzadko na części nadziemnej można zaobserwować skutki występowania nicieni. Jednak po wykopaniu, wypłukaniu ziemi, na korzeniach widoczne są małe guzki. Nicienie silnie uszkadzają system korzeniowy, larwy wnikają w najmłodsze partie korzenia, nakłuwają go, dzięki czemu do środka dostają się inne patogeny powodujące więdnięcie roślin i choroby systemu korzeniowego. Uszkodzenia powodowane przez nicienia stają się „wrotami infekcji” dla patogenów glebowych. Obserwuje się ścisłą korelację pomiędzy liczebnością nicieni w glebie o częstością występowania objawów więdnięcia roślin. Nicieni nie widać gołym okiem, gdyż są mikroskopijnej wielkości 0,1–0,3 mm. W 1 g korzeni bywa do 400 sztuk nicieni. W roku występują 2 pokolenia, a w tunelu – prawdopodobnie 3. Najpowszechniejszym gatunkiem jest guzak północny.
Jak je zwalczać?
Jest to trudne i nie ma jednego sposobu. Im bardziej intensywna uprawa, z ograniczonym lub wadliwym płodozmianem (uprawa gatunków wrażliwych) tym większe zagrożenie ich występowaniem. Najpierw należy sprawdzić czy są w glebie – obejrzeć system korzeniowy, potem określić gatunek nicienia (w wyspecjalizowanym laboratorium) i odkazić podłoże. Uprawiać przedplony szybko schodzące z pola np. sałata, koper, kapusta pekińska, one pobudzają nicienia do rozwoju i wraz z ich zbiorem przerwany zostaje cykl szkodnika. Konieczne jest zwalczanie chwastów – roślin żywicielskich.
Biopreparaty
W walce z nicieniami i chorobami odglebowymi powodującymi objawy więdnięcia pomocne są biopreparaty, szczególnie po odkażaniu gleby w celu odbudowy mikroflory glebowej. Bactim Receptor zawiera zestaw grzybów mikoryzowych, saprofitycznych oraz promieniowców. Zasiedlają one ryzosferę systemu korzeniowego utrudniając tym samym atak nicieniom. Wiosną po odkażaniu gleby, kiedy nagrzeje się do temperatury 8C, należy ją opryskać tym preparatem a następnie agregatem wymieszać. Podczas produkcji rozsady do substratu torfowego warto dodać Bactim Mixer lub przed sadzeniem roślin na miejsce stałe podlać je Bactim Vigor (zawiera grzyby mikoryzowe, ryzosferowe, bakterie, drożdże). Podczas wegetacji poprzez fertygację stosować Bactim Fertimax. Rośliny są silniejsze, owoce są cięższe, większe. Podczas stosowania preparatów można o 20% zmniejszyć nawożenie fosforem.
macka
